Fasciitis plantaris (peesplaatontsteking)

Dit peesblad (fascie) loopt van het hielbeen naar de tenen toe en waaiert uit tot de kopjes van de middenvoetsbeentjes. Het steunt het lengtegewelf van de voet ter hoogte van de zool en vergroot als gespannen band de afzetkracht van de voet tijdens lopen en springen. Het peesblad is niet erg elastisch, omdat anders de voet fors zou doorzakken bij het staan en de afwikkeling verstoord zou raken. Een fasciitis plantaris wordt meestal veroorzaakt door een te grote trekkracht aan de aanhechting van de peesplaat onder de voet. 

Hielspoor

Een hielspoor is een vergevorderd stadium van een fasciitis plantaris. De ontsteking is dan zo ver doorgegaan, dat er een benige uitwas is ontstaan aan de onderzijde van het hielbeen, daar waar de fascia plantaris aanhecht. De pijnplaats bij een hielspoor is vaak met één vinger aan te wijzen.

Ontstaan 

Tijdens het (hard)lopen wordt het peesblad bij elke pas aangespannen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat bij een verandering in de voetafwikkeling door standsafwijkingen, zachte soepele schoenzolen en lopen op ongelijkmatig of hard terrein, dit peesblad geïrriteerd/ontstoken kan raken. De pijn bevindt zich bij deze aandoening langs dit peesblad en aan de binnenzijde van het hielbeen. Hielpijn treedt ook vaak op wanneer er na een sprong plat op de voet wordt neer gekomen. De natuurlijke schokdemping van de voet is weg waardoor de hiel en de peesplaat de ‘klap’ opvangen en overbelast worden. 

Klachten 

Het is soms moeilijk om deze klachten van elkaar te onderscheiden, omdat ze nagenoeg dezelfde symptomen hebben en zich op dezelfde plaats manifesteren. Meestal is er een scherpe pijn bij het staan en een branderig of zeurend en stijf gevoel aan de hak en door de voet heen. Ochtendstijfheid en stijfheid na rust zijn karakteristiek, zoals bij veel peesontstekingen, evenals de startpijn gedurende de eerste meters lopen. Afhankelijk van de ernst zal er ook pijn ervaren worden tijdens het lopen.